حسین علیزاده در شهریور سال ۱۳۳۰ در تهران متولد شد. تحصیلات متوسطه را در هنرستان موسیقى و نزد على‏اکبر شهنازى، یوسف فروتن، عبداللَّه دوامى، هوشنگ ظریف، حبیب‏اللَّه صالحى و محمود کریمى گذراند و از دانشکده‏ى هنرهاى زیبا فارغ‏التحصیل شد. وى فعالیت هنرى خود را از سال۱۳۴۷در ارکستر رودکى به رهبرى حسین دهلوى آغاز کرد. از سال ۱۳۴۹ در مرکز حفظ و اشاعه‏ى موسیقى زیر نظر استاد نورعلى برومند به‏عنوان سرپرست گروه، کنسرت‏هایى اجرا کرد. در سال ۱۳۵۵ آثارش در رادیو اجرا و ضبط شدند و با تشکیل گروه عارف و همکارى با گروه شیدا نقش ارزنده‏اى در شناساندن و اشاعه‏ى موسیقى سنتى ایران ایفا کرد. در سال ۱۳۵۶ همگام با حرکت مردم ایران به‏اتفاق اعضاى گروه شیدا و عارف از رادیو کناره‏گیرى کرد و کانون چاووش را با همکارى محمدرضا لطفى بنیان نهاد و در این دوره با ساختن سرودهایى زیبا، قابلیت‏هاى جدیدى از موسیقى ایران را به گوش همگان رساند. پس از انقلاب براى تحصیل موسیقى مدتى در اروپا به‏سر برد و از سال ۱۳۶۷ با اجراى کنسرت «شورانگیز» ضمن آغاز دوره‏ى جدیدى از فعالیت هنرى در ایران، تأثیر بسیار زیادى بر دوستداران موسیقى گذاشت. علیزاده با ساختن و اجراى آثارى چون نى‏نوا، آواى مهر، راز و نیاز، صبحگاهى، راز نو، ترکمن، کنسرت نوا، کنسرت همایون، هجرانى، پایکوبى، راست‏پنجگاه، سلانه، همنوایى، چهارگاه بیات‏ترک، ردیف‏نوازى، و موسیقى فیلم‏هاى دلشدگان، گبه، از اعصار، ایران سراى من است، زمانى براى مستى اسب‏ها، لاک‏پشت‏ها پرواز هم مى‏کنند و زیر تیغ همواره به فعالیت و خلاقیت خویش ادامه داده است. وى با تدریس در دانشکده‏ى هنرهاى زیبا، مرکز حفظ و اشاعه‏ى موسیقى، کانون فرهنگى چاووش و کانون پرورش فکرى کودکان و نوجوانان، در راه حفظ و ترویج موسیقى ایرانى تلاش زیادى کرده و براى پیشبرد آموزش تار و سه‏تار از سال ۱۳۵۸ با چاپ دفترهایى به‏نام ده قطعه براى تار که تاکنون چهار جلد آن به چاپ رسیده، تأثیر انکارناپذیرى بر نوازندگان این دو ساز گذاشته است. کتاب دستور سه‏تار (دوره‏ى ابتدایى) و کتاب دستور تار و سه‏تار (دوره‏ى متوسطه) از آخرین کارهاى ایشان در زمینه‏ى آموزش این دو ساز است. ...