مقام‌های باستانی تنبور
تنبور و آواز: استاد امرالله شاه ابراهیمی
استاد امراللَّه شاهابراهیمى
متولد ۱۳۰۲ در صحنه و فرزند سید لطفاللَّه شاهابراهیمى (نوازندهى بزرگ تنبور) است. شاهابراهیمى نواختن تنبور و آشنایى با مقامهاى باستانى و مذهبى را ابتدا نزد پدر آغاز کرد و سپس در خدمت تنبورنوازانى چون درویش سعدى، سیدهادى اجاق، سیدآقاعزیز ذوالنورى و سیدحسین روتافى به تکمیل اندوختههاى خود پرداخت. او جز آنکه شیوههاى استادان گذشتهى تنبور را دریافته و روایتگر صدیق مقامهاى باستانى و حقانى تنبور است، بر بستر ذوق و قدرت آفرینشگرى فردى نیز توانسته است این مقامها را با جلوهاى دیگر اجرا نماید و به شاگردان خود انتقال دهد. علاوه بر این، انضباط و دقت وى در درک و انتقال مقامهاى تنبور باعث شده تا اجراهاى او از تشخص و فردیت قابل ملاحظهاى برخوردار باشد. شاهابراهیمى از معدود استادان تنبور است که از سالها پیش به تربیت منظم شاگردان همت گماشته و بسیارى از تنبورنوازان معاصر از شاگردان او محسوب مىشوند.
شاهابراهیمى براى نخستینبار در سال ۱۳۵۳ گروه تنبورنوازان را - متشکل از شاگردان خویش - تشکیل داد. این گروه به همراه او در سال ۱۳۵۴ نخستین برنامهى گروهنوازى تنبور را در تالار رودکى اجرا کردند. پس از آن برخى از اعضاى این گروه، خود به تشکیل گروههاى دیگرى همت گماشتند که گروه تنبورنوازان شمس به سرپرستى کیخسرو پورناظرى و گروه تنبورنوازان باباطاهر به سرپرستى سید خلیل عالىنژاد در این زمرهاند.شیوهى نوازندگى، ظرافتهاى اجرایى و صدادهىِ تنبور شاهابراهیمى از ویژگىهاى ممتازى برخوردار بوده و همین ویژگىهاست که او را در زمرهى استادان صاحب سبک و یکى از بزرگترین تنبورنوازان معاصر قرار داده است.سید امراللَّه شاهابراهیمى، علاوه بر تسلط بر مقامهاى باستانى و حقانى تنبور، به ردیف دستگاهى موسیقى ایران نیز مسلط است. او ردیف و نواختن تار و سهتار را از سیداحمد اعتضادى - از شاگردان برجستهى غلام‌حسین درویش - فرا گرفته است