بخشى حمرا و دیگر اساتید صاحب مکتب منطقه‏ى شمال خراسان، با مقام‏هاى متنوع اقوام ساکن آن دیار آشنایى نزدیک داشته که این مقام‏ها قطعات موسیقایى مستقل و مشخصى مى‏باشند، شامل مقام‏هاى کردى کرمانجى، و آنچه موسیقیدان‏ها "ترکى" مى‏نامند، مقام‏هاى ترکمنى، و نیز مقام‏هایى که آن‏را "فارسى" ذکر کرده ‏اند. به ‏طور کلى، ریشه‏ هاى ترکمنى و کردى این مقام‏ها مشخص و قابل پى‏گیرى است. برخى از اساتید مانند محمدحسین یگانه عواملى خارج از منطقه را در تشکیلات مقامى داستان‏خوانى وارد کرده مانند چهاربیتى سرحدى تربت‏جامى، و بخشى مختار زنبیل‏باف اظهار مى‏داشت که اشعار و مقام‏هاى ساخت خود را در داستان‏خوانى به‏کار برده است.
بخشى‏ ها داستان‏هایى نظیر غریب‏و شاه‏ صنم،زهره ‏وطاهر وکوراوغلى را بیشتر پسندیده و اجرا کرده ‏اند و کمتر کسى اشاره به حکایت شاهزاده زرین‏عذارداشت و به نظر مى‏رسد بخشى حمرا از بخشى‏هاى نادر باشد که این حکایت را مى‏دانسته، و تمایل و توان اجراى آن را داشته است، تمایل به این خاطر که این حکایت ابعاد نمایشى گسترده‏اى دارد و شاید پروراندن بخش‏هاى گفتارى آن در توان و سلیقه شخصى هر بخشى‏اى نبوده است. شخصیت اصلى این حکایت، شاهزاده‏اى است به‏نام زرین‏عذار که در موقعیت‏هایى ویژه و حساس دوتار مى‏نوازد، و تولدى ماوراى طبیعى دارد. درویشى که خود مولا(ع) است او را یارى مى‏دهد که یارش را بیابد. فضانوردى میان زمین و کرات آسمانى از طریق صندوقى متعلق به حضرت سلیمان صورت مى‏گیرد، و گلستان ارمْ سرزمینِ خان‏صنم پریزاد است که چهل‏ هزار پریزاد در خدمت دارد. پرنده‏اى به‏نام زرین‏بال، شاهزاده‏ى نامرئى را مى‏بیند... حکایتى باب‏پسند این دوران، با فضانوردى و موجودات کرات دیگر... و بخشى حمرا خوب مى‏داند که چگونه چنین داستانى را پر و بال دهد و شاخ و برگ‏هایش را تزئین کند: بخش‏هاى گفتارى گاه با ریتمى پرشتاب و سریع و تفسیرهایى گاه شوخ و پر از طنز و خنده‏آور و گاه جدى و سنگین، ادا مى‏شود. نواهاى دوتار تنها، با مقام‏هاى گوناگون، و نیز گاه هم‏زمان با گفتار و گاه در فاصله ‏هایى مناسب، با جمله‏هایى ملودیک یا موتیف‏هایى کوتاه و تکرارى، تفسیر درونى‏تر گفتار را یادآور مى‏شوند. زرین‏عذار در زمانى که نامرئى است، براى اعلام حضور خود، یک لایْت‏موتیف دارد و مى‏نوازد. در بخش مقام‏هاى آوازى، حکایت دیگرى به‏پا است و این تضاد میان طنز گفتارى و نواهاى پراحساس، پرشور و پرتلاطم موسیقى، مى‏ تواند از ویژگى‏ هاى اجرایىِ جالب و درخور توجه حمرا تلقى شود.