قبل از این که بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی ،
کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن .
از خیابانها، کوهها و دشتهایی گذر کن که من کردم اشکهایی را بریز که من ریختم دردها و خوشیهای من را تجربه کن سالهایی را بگذران که من گذراندم روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم
دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن همانطور که من انجام دادم.
بعد ،
آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی.